Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως
Ὅποιος ἀνακαλύψει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, φιλοτιμεῖται νά ἀνταποκριθεῖ σ᾿ αὐτή τήν ἀγάπη
Ὅλο τό θέμα, ἀπό τότε πού ἦρθε ὁ Χριστός καί ἑξῆς, εἶναι, ἐνόσω εἴμαστε σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο, νά γιατρευθεῖ ἡ ψυχή μας· ἀλλιῶς εἴμαστε «ψυχοπαθεῖς». Σπάνιο νά βρεῖς χριστιανό πού πίστεψε ἔτσι, ὥστε νά εἶναι στόν δρόμο αὐτόν τῆς θεραπείας καί νά θεραπεύεται ὅλο καί περισσότερο, νά ἔχει ἔτσι ὑγεία ἡ ψυχή του.
Λέει ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή: «Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόλυται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον». Ὅποιος ἀνακαλύψει αὐτή τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, φιλοτιμεῖται μετά νά ἀνταποκριθεῖ σ᾿ αὐτή τήν ἀγάπη, ὅποια θυσία καί ὅσο κόπο κι ἄν χρειάζεται νά κάνει. Καί μόλις ἀρχίσει μέσα στήν καρδιά του νά πιστεύει ἀληθινά στόν Χριστό καί νά ἔχει κοινωνία μέ τόν Χριστό, ἀρχίζει νά ἔρχεται ἡ θεραπεία, νά ἔρχεται αὐτή ἡ ζωή ἡ ἀληθινή. Τό νιώθει κανείς αὐτό καί χαίρεται, γλυκαίνεται καί ἐνθαρρύνεται, ὥστε ἀκόμη περισσότερο νά πιστεύει στόν Χριστό ἀληθινά μέσα στήν καρδιά του, ἀκόμη περισσότερο νά ἀκολουθεῖ τόν Χριστό καί νά κάνει τό θέλημα καί τίς ἐντολές Του. Ὁπότε ἀρχίζει ἡ κάθαρση τῆς ψυχῆς, σταματοῦν τά πάθη, νεκρώνονται. Ἔρχεται τό φῶς, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, αὐτή ἡ οὐράνια πραγματικότητα πού γλυκαίνει τόν ἄνθρωπο. Σιγά-σιγά φωτίζεται κανείς, ἑνώνεται μέ τόν Θεό· λίγο-λίγο ἁπλώνεται μέσα του οὐράνια ζωή, θεϊκή ζωή· ζωή πού μόνο ὁ Χριστός ἔχει καί δίνει.
Νά πιστέψουμε ἔτσι στόν Χριστό, νά ἀνταποκριθοῦμε στήν ἀγάπη του, γιά νά νιώσουμε αὐτή τή σωτηρία ἐνόσω εἴμαστε σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο. Καί φεύγοντας ἀπό δῶ νά ἔχουμε τή βεβαιότητα ὅτι μᾶς βρῆκε ὁ Κύριος, μᾶς δέχθηκε, μᾶς συγχώρησε, καί φεύγουμε σεσωσμένοι στήν αἰώνια ζωή.