Νά ἀναμένουμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ
Ἡ ὁλοκλήρωση τῆς σωτηρίας ἀναμένεται ἀπό τή δεύτερη ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, ποτέ πρίν ἀπό αὐτήν ἤ χωρίς αὐτήν. Γι᾿ αὐτό χρειάζεται νά ἀναμένουμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, νά ἔχουμε συνεχή ἀναφορά στήν αἰώνια βασιλεία. Καί ὅταν ἀκόμη ἡ ὅλη ἐδῶ ζωή μας εἶναι ἁγία ζωή, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ζωή –ὄχι ἔτσι ὅπως εἶναι ἡ δική μας– καί ὅταν ἀκόμη εἶναι ὑπερπλήρης ἐδῶ στόν κόσμο αὐτόν, ὅσο μπορεῖ νά εἶναι, χρειάζεται νά ἀναμένουμε τήν ἔλευση τοῦ Κυρίου. Καί φυσικά, κάνοντας ἔτσι, ἀκόμη περισσότερο ποθοῦμε τήν οὐράνιο βασιλεία. Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί δέν πρέπει νά καλοστρωνόμαστε ἐδῶ, νά καλοβολευόμαστε, καί τό ὅλο πνεῦμα μας νά εἶναι αὐτό, πῶς νά καλοβολευτοῦμε στήν ἐδῶ ζωή, ἀλλά συνέχεια θά νιώθουμε, ἄν ἐπιτρέπεται νά πῶ, ὅτι ρουφοῦμε ἔτσι τό πνεῦμα πού ἔρχεται ἐξ οὐρανοῦ καί τό ὁποῖο μᾶς κάνει ἀκόμη περισσότερο νά τό ποθοῦμε, ἀκόμη περισσότερο νά διψοῦμε καί νά πεινοῦμε τήν οὐράνιο βασιλεία.
Πρέπει νά ἔχεις γνώση ἀληθινή καί νά πιστεύεις ἀληθινά καί νά ξεπερνᾶς τόν ἑαυτό σου καί, ἀπαρνούμενος τόν ἑαυτό σου, νά ἀφήνεσαι ἔτσι στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, στή χάρη τοῦ Θεοῦ, στό φῶς τοῦ Θεοῦ, σ᾿ αὐτό τό ὁποῖο ἔκανε καί κάνει ὁ Κύριος καί θά κάνει στόν αἰώνα τόν ἅπαντα.
Πρέπει ἰδιαίτερα νά τό βάλουμε μέσα στήν καρδιά μας ὅτι ὅποιος χαθεῖ, δέν θά χαθεῖ ἐπειδή τάχα ἦταν δύσκολα τά πράγματα, ἤ ἐπειδή ἔτυχε αὐτός νά μήν εἶναι δυνατός καί δέν τά κατάφερνε. Ὅποιος χαθεῖ, θά χαθεῖ διότι βαθύτερα, ἤ ἔτσι ἤ ἀλλιῶς, ἀφέθηκε στή φιλαυτία του, ἀφέθηκε στό ἐγώ του καί δέν θέλησε νά πιστέψει στόν Χριστό, νά στηριχθεῖ στόν Χριστό, νά πιστέψει ἀκράδαντα ὅτι ὁ Χριστός ὄχι ἁπλῶς μᾶς λέει νά κάνουμε τίς ἐντολές του, ὄχι ἁπλῶς θέλει τή σωτηρία μας, ἀλλά ἦρθε ἀκριβῶς νά μᾶς σώσει. Καί ἄν μᾶς ἀφήνει νά ζήσουμε σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο, ὅσο ἀφήνει τόν καθένα, μᾶς ἀφήνει γιά νά σωθοῦμε ὄντως. Τί ὡραῖα εἶναι νά τό πιάσεις ἔτσι, νά τό πιστέψεις ἔτσι τό πράγμα καί νά μπεῖς σ᾿ αὐτόν τόν δρόμο! Αὐτό εἶναι τό μεγάλο θαῦμα, αὐτό εἶναι. Τά ἄλλα θά τά κάνει ὁ Χριστός, ἀλλά αὐτό ἐξαρτᾶται ἀπό σένα, νά πιστέψεις ἔτσι, νά τά πάρεις ἔτσι τά πράγματα καί νά ἀφεθεῖς στόν Χριστό.
Ὅσο πιό πολύ λείπουν τά ἀνθρώπινα στηρίγματα, τόσο πιό κατάλληλος εἶσαι γιά νά σωθεῖς. Ὁ Χριστός σέ περιμένει ὡς γιατρός, σέ περιμένει ὡς θεραπευτής, σέ περιμένει ὡς ὁ Θεός ὁ ἅγιος, ὁ ὁποῖος θυσίασε τόν ἑαυτό του γιά τή σωτηρία ὅλων μας.
Ἡ ὅλη Ἐκκλησία εἶναι ἡ νύμφη τοῦ Χριστοῦ καί ἡ καθεμιά ψυχή εἶναι νύμφη τοῦ Χριστοῦ. Καί δέν γίνεσαι νύμφη τοῦ Χριστοῦ, ἄν δέν σέ ἑτοιμάσει ὁ οὐρανός.
Αὐτή καθ᾿ ἑαυτήν ἡ ψυχή μας, ἐφόσον εἶναι πλάσμα τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό πιό ἐκλεκτό. Ὁ καθένας μας χωριστά καί ὅλοι μαζί εἴμαστε τό πιό ἐκλεκτό πλάσμα τοῦ Θεοῦ, τό πιό ἐκλεκτό κτίσμα, ἄν θέλετε. Καί χρειάζεται ἁπλῶς νά πεῖς τό ναί: «Ναί, Κύριε, θέλω νά μέ σώσεις». Καί ὁ Κύριος ἀναλαμβάνει νά σέ στολίσει, νά σέ στολίσει μέ ἀρετές, νά σέ στολίσει μέ τό φῶς του, νά σέ φωτίσει, νά σέ λαμπικάρει, νά σέ καθαρίσει, νά σέ γιατρέψει καί νά σέ κάνει νά ποθεῖς τόν Θεό καί νά ἔχεις κουράγιο νά ζήσεις αἰώνια μέ τόν Θεό.
Δέν ἔχεις καμία δικαιολογία νά μείνεις ἄπιστος, καμία. Τά πάντα μιλοῦν γιά τόν Χριστό, τά πάντα σέ ὠθοῦν στόν Χριστό, τά πάντα σοῦ φανερώνουν τόν Χριστό.
Ποιός χριστιανός, ποιός χριστιανός εἶναι ἀληθινός ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Ποιός χριστιανός τόν πιστεύει τόν Χριστό ὅπως εἶναι, τόν δέχεται ὅπως εἶναι, τόν ὁμολογεῖ ὅπως εἶναι, καί ἀφοῦ εἶναι χριστιανός, σπεύδει νά ἀνταποκριθεῖ; Ἡ ὅλη στάση εἶναι ἕνα ψέμα, εἴτε εἶναι ὑποκριτική εἴτε εἶναι ἔτσι πού κάνει κανείς ὅτι δέν καταλαβαίνει, δέν ξέρει, τάχα δέν μπορεῖ κτλ. Ὁ Θεός μιλάει: «Ἐγώ εἶμαι ἡ ἀλήθεια». Ὁ Θεός μιλάει. Ὅλα πρέπει νά τά δεχόμαστε· καί ὄχι νά τά δεχόμαστε θεωρητικά, ἀλλά νά ἀνταποκρινόμαστε, ἀλλιῶς ζοῦμε στό ψέμα, ἀντιστρατευόμαστε στήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ.
Νά μιά ἀληθινή γουλιά ἀπό τόν παράδεισο
Στήν καθημερινή ζωή, τήν ὥρα πού γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δέν ἀφήνεσαι στό τί θέλει ὁ ἑαυτός σου… Δηλαδή εἶναι ἔτσι τά πράγματα πού ὁ ἑαυτός σου θέλει νά ἀντιμιλήσει π.χ., θέλει νά θυμώσει, θέλει νά εἰρωνευτεῖ, κι ἐσύ γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δέν τό κάνεις αὐτό. Ἁπλά, ἐκείνη τήν ὥρα κάνεις αὐτό ἀκριβῶς: «Γιατί νά ἀντιμιλήσεις, ἑαυτέ μου; Γιατί νά θυμώσεις; Γιατί; Τί θά πάθεις, ἄν δέν τό κάνεις;» Ὁ ἑαυτός σου βέβαια σέ σπρώχνει νά τό κάνεις αὐτό, ἀκριβῶς ἐπειδή δέν τόν ἔχεις ἀπαρνηθεῖ. Νά μιά καλή εὐκαιρία νά τόν ἀπαρνηθεῖς, νά μιά γουλιά, ἄν θέλετε, νά μιά ἀληθινή γουλιά ἀπό τόν παράδεισο· «τό ὕδωρ τό ζῶν» αὐτό.
Ὅταν πᾶμε ἐκεῖ, θά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός νά γευθοῦμε, ἀλλά εἴπαμε ὅτι μιά κάποια γουλιά, μιά κάποια γεύση, μιά κάποια ἐμπειρία, ἀπό δῶ μᾶς δίνει ὁ Θεός, ναί, ἀλλά πάντοτε τόσο πού νά λαχταροῦμε τό πολύ, νά λαχταροῦμε τό ἀπόλυτο, τό τέλειο, τό πλήρωμα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Τό πνεῦμα τῆς Ἀποκαλύψεως, τό περιεχόμενο τῆς Ἀποκαλύψεως ἔχει ὡς σκοπό νά ἀφυπνίσει τή συνείδηση τῶν χριστιανῶν. Δηλαδή ἀπευθύνεται στούς χριστιανούς. Μπορεῖ νά μιλάει γιά τούς ἄλλους, ἀλλά ἔχει ὡς σκοπό νά ἀφυπνίσει τή συνείδηση τῶν χριστιανῶν.
Ὁ Κύριος ἔρχεται, καί τότε θά ὁλοκληρωθοῦν ὅλα. Καί ἄν αὐτό δέν τό ζεῖς καί ξεχνιέσαι, δέν μπορεῖς νά εἶσαι ξύπνιος· θά κοιμηθεῖς.
«Ὁ Κύριος ἐγγύς». Ὅποιος δέν τά παίρνει ἔτσι, συνηθίζει στή ραθυμία ἡ ψυχή, καί γίνεται χρόνια ἡ κατάσταση, γίνεται κατεστημένο ἡ ὅλη κατάσταση, μένει σέ ἀκατέργαστη κατάσταση ἡ ψυχή. Τί κάνουμε;
Ἐκεῖνος πού θεραπεύεται ἀπό τόν Χριστό καί γίνεται φυσιολογικός ἐν Χριστῷ δηλαδή ἄνθρωπος, θά κάνει αὐτά πού κάνει ὁ Χριστός.
Ὁ Χριστός δέν εἶναι ἡ ἀλήθεια; Αὐτή τήν ἀλήθεια Χριστός, καί αὐτές τίς ἀλήθειες τοῦ Χριστοῦ, αὐτά τά δεχόμαστε, περνοῦν μέσα μας, ἀνταποκρινόμαστε ἀνάλογα, ἤ ζοῦμε ἄλλου εἴδους ζωή; Ἄρα λοιπόν δέν ἔχουμε σχέση μέ τήν ἀλήθεια, ἀντιστρατευόμαστε στήν ἀλήθεια. Δέν τή δεχόμαστε, τήν περιφρονοῦμε.
Διά τῶν μυστηρίων καί ἰδιαίτερα διά τοῦ μυστηρίου τοῦ χρίσματος λαμβάνουμε τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Αὐτό παραμένει μέσα στόν ἄνθρωπο, καί αὐτό εἶναι πού ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο, κι ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ὁ χριστιανός εἶναι χριστιανός, καί μπορεῖ νά περιμένει τόν Κύριο, ἀφοῦ τό Ἅγιο Πνεῦμα τόν ἑτοιμάζει, ναί, τόν κάνει νύμφη Χριστοῦ.
Δέν σώζεσαι, ἄν δέν ἔχεις τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μέσα σου, τό ὁποῖο μορφώνει μέσα σου τόν Χριστό. Καί ὅπως λέει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, στόν παράδεισο, στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ μπαίνει ὁ Χριστός μόνο καί ὅποιος εἶναι μαζί μέ τόν Χριστό, ὅποιος ἔχει μέσα του τόν Χριστό. Οἱ πύλες ἀνοίγουν, ὅταν δοῦν μέσα σου τόν Χριστό.
«Ἔρχομαι ταχύ. Ναί, ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ».
29/09/2003