ΒΙΒΛΙΟ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Βιβλιόδετος τόμος | Σελίδες 418 | Διάσταση 15 × 21 | 1999
Δεσποτικες Εορτες
A+
A
A-

09. Συνάξεις Δωδεκαημέρου

 Χριστούγεννα – Πρωτοχρονιά – Θεοφάνεια

 

Κεντρική διάθεση:  Ἐκδόσεις «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας»

https://toperivoli.gr/product/συνάξεις-δωδεκαημέρου/

 

Περιεχόμενα

 

Ἀντί προλόγου

Ἀληθινά ὁ Θεός μᾶς θεώνει……………………….. 17

Δυσκολευόμαστε νά παραδοθοῦμε στόν Χριστό

Ἐπιτρέπεται οἱ χριστιανοί νά μήν καταλαβαίνουν;

Ἀφήνει ὁ Θεός τή θεότητά του

Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ἀλλάξει

Ἡ ταπείνωση εἶναι τό ἔνδυμα τοῦ Θεοῦ

Νά παραδοθεῖς ἐν λευκῷ στόν Θεό

Ἀπό τό σπήλαιο ὁ Θεός κάτι θέλει νά μᾶς πεῖ

«Θεέ μου, νά γλιτώσω ἀπό τήν ἔπαρση»

Ἑτοιμάζεσαι γιά τήν οὐράνια βασιλεία;

Ὁ καθένας μας γίνεται διδακτός Θεοῦ

 

«Τί σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ;»………………. 43

Ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνεία

τῆς ἀποκαλύψεως

Τίποτε ἄλλο δέν θέλει ὁ χριστιανός παρά…

Τί εἶναι ἡ ἄνωθεν εἰρήνη;

…ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός…

«Αὐτός ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν»

Ὁ τελικός σκοπός τῆς θείας Κοινωνίας

Ὁ ὅλος ἄνθρωπος ἀνήκει στόν Θεό

καί πρέπει νά ἑνωθεῖ μέ τόν Χριστό

Ἄχ, πῶς δέν καταλαβαίνουμε!

Ἡ Χαναναία καί ἐμεῖς

«…ἡμεῖς δέ μητέρα παρθένον»

«Δῶσ᾿ μου τίς ἁμαρτίες σου νά τίς συγχωρήσω»

«Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι…»

 

Πῶς πηγαίνουμε πρός τά Χριστούγεννα;…….. 65

Τί Χριστούγεννα θά κάνεις;

Τί τακτοποιεῖ τόν ἄνθρωπο;

Χάρισμα πού τό δίνει ὁ Θεός,

σ᾿ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος τό θέλει

Τί πρέπει νά σκεφτοῦμε

ἰδιαίτερα αὐτές τίς ἡμέρες

Ἡ μετάνοια εἶναι χάρη Θεοῦ

Ὑποχείρια τῆς ἀμετανοησίας

Ἡ ἐντολή ἡ ὁποία τά ἔχει ὅλα μέσα

 

Ὁ Θεός ὅλα τά βάζει μέσα στό σχέδιό του……. 79

Τελικά ὁ Θεός ἔκανε ἐκεῖνο πού ἤθελε νά κάνει

Ὁ σκοπός τῶν ἑορτῶν

 

Μέσα στό μυστήριο τῆς λατρείας…………………. 83

Ὅλοι ἔχουν μιά αἴσθηση αὐτές τίς ἡμέρες…

Νά ἀρχίσουμε λίγο νά σκεπτόμαστε

ἐπάνω στό μεγάλο θέμα τῶν ἑορτῶν

Τί κάνει ἡ Ἐκκλησία;

Ὑποταγή στό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας

Τό πρῶτο πού ἔχουμε νά κάνουμε

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος

Τό μεγάλο λάθος τῶν χριστιανῶν

Νά κοινωνήσουμε κατά ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο

Προετοιμασία

γιά τή χριστουγεννιάτικη θεία Κοινωνία

Μιά ἀπαραίτητη ἐνέργειά μας:

ἡ συμφιλίωση μέ ὅλους

Δέν μποροῦμε

νά συμβιβάσουμε τά ἀσυμβίβαστα

Τό θέμα εἶναι νά βρεθοῦμε μέσα στό μυστήριο

Θά πιέσουμε τόν ἑαυτό μας. Δέν γίνεται ἀλλιῶς

 

Νουθεσίες

γιά τό Δωδεκαήμερο τῶν Χριστουγέννων….. 105

Ἡ ἄκτιστη χάρη μεταδίδεται

μέσα ἀπό ὑλικά στοιχεῖα

Ὄχι μόνο ἐπιτρέπεται, ἀλλά καί ἐπιβάλλεται…

Τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων

Μήν περνᾶμε κάποια ὅρια

Νά μήν πᾶμε νά τιμήσουμε τήν Παναγία;

Προετοιμασία γιά τή θεία Κοινωνία

Ὁ λόγος γιά τήν ἐνδυμασία

 

Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος,

γιά νά γίνει θεός ὁ ἄνθρωπος…………………… 119

…γιά νά κρυφτεῖ ὁ ἄνθρωπος

μέσα στόν ἄνθρωπο-Θεό

Μελετᾶμε τί σημαίνει νά παίρνουμε

τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μέσα μας;

«Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως…»

«…καί ἀγάπης…»

 

Τί ἄλλο θέλει ὁ ἄνθρωπος γιά πάντα;……….. 127

Πολύ-πολύ περισσότερο ἀπό τούς ποιμένες

Μακάριοι ἐμεῖς…

Τό πνεῦμα πού πρέπει νά ἔχουμε,

ὅταν κοινωνοῦμε

Σύντομη νουθεσία

 

Ὁ Θεός «ἑαυτόν ἐκένωσεν»…………………….. 134

…γιά νά φιλοτιμήσει τόν ἄνθρωπο

Καί τότε καί σήμερα λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι…

Θά δώσεις τόν ἑαυτό σου σέ θυσία

Μακάριοι ὅσοι κενώσουμε τόν ἑαυτό μας

Ὁ ἄνθρωπος ἀπό τώρα νιώθει νά σώζεται

 

Θεός καί ἱστορία. Ἡ εὐθύνη τῶν ἀνθρώπων. 143

Ὅλα ὅσα συμβαίνουν εἶναι γιά τή σωτηρία μας

Αἰσθητή ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας

Ἡ στάση μας ἐπηρεάζει τή διάθεση τοῦ Θεοῦ

Ὁ ἄνθρωπος μέσα στή λατρεία

μεθάει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ

Ἄς δεχτοῦμε τήν ἐπίσκεψη τοῦ Κυρίου μας

 

Ὅλα γιά μᾶς, ἀλλά διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 154

Ἕνα μεγάλο λάθος τῶν χριστιανῶν

Ἐργασία στήν καθεμιά ψυχή

ἐκ Πνεύματος Ἁγίου

Δύσκολο ξεδύσκολο,

πρέπει νά ἀποφασίσουμε νά ταπεινωθοῦμε

Τό θαῦμα

Νά ἀφήσουμε τόν Θεό νά μᾶς ἀναλάβει

 

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος

σκέπτεται μόνο τόν ἑαυτό του…………………… 161

Οἱ ἄνθρωποι πού ὑπακούουν στόν Θεό

καί οἱ ἄνθρωποι πού κάνουν τά δικά τους

Ἀπό ποῦ προέρχονται ὅλα τά καλά

καί ἀπό ποῦ ὅλα τά κακά

Τό διπλό ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων

Τί φταίει;

Ἕνα μεγάλο θέμα:

ὁ πνευματικός θάνατος τῶν νέων

…καί νά μᾶς βάλει στόν δρόμο τῆς σωτηρίας

 

Ἔχουμε σκληρή καρδιά

στή σχέση μας μέ τόν Θεό;………………………. 173

Πῶς ὁ Θεός ἀσχολεῖται μέ ἕναν λαό

σκληροτράχηλο καί ἀντιδραστικό!

Μήπως παραμένουμε ἀγύριστα κεφάλια;

Πόσο μᾶς ἐπηρεάζει

ἡ συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ μας;

Γιατί δέν νιώθουμε

τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα μας;

Νά γίνουμε καί νά εἴμαστε μαρτυρία στόν κόσμο

 

Ὁ δρόμος τοῦ Κυρίου

εἶναι καί δρόμος δικός μας………………………… 182

Μαρτυρική ἡ ζωή τοῦ Κυρίου

ἀπό τήν πρώτη στιγμή

Ὅσο ἀποφεύγουμε τό πικρό ποτήρι,

τόσο ἡ ζωή γίνεται πιό πικρή

Χριστούγεννα καί Μεγάλη Παρασκευή

Ἅμα ταπεινωθεῖ ὁ ἄνθρωπος,

βλέπει τό μυστήριο τοῦ Θεοῦ

Ἡ ταπείνωση μᾶς λυτρώνει ἀπό τήν πλάνη.. 190

Εἶναι ἐνδεχόμενο ὁ χριστιανός νά πλανᾶται

Ἀπό ποῦ προέρχονται

ὅλα τά κακά καί ὅλα τά καλά

Πολύτιμο ὑλικό γιά νά βγεῖ τό μεγάλο καλό

 

Ὁ Κύριος πού μᾶς διάλεξε,

θά μᾶς ὁδηγήσει στή σωτηρία…………………… 197

Α΄

Νά πῶ πρῶτα ὑπεύθυνα ὅτι…

Μπορεῖ τό θαῦμα νά γίνει τήν ὥρα τοῦ θανάτου

Νά τόν κάνουμε πέρα τόν διάβολο!

Τί κακό κάνει ἡ ἁμαρτία μέσα μας!

Δέν θά χαριστοῦμε σέ κανέναν

Νά πάρουμε σοβαρά τό θέμα τῆς σωτηρίας

«Ὅ,τι καί νά εἶσαι, ἐγώ θά σέ σώσω», λέει ὁ Θεός

Β΄

Μετά τή θεία Λειτουργία

Περισσόν ζωῆς

 

Νά ἀναθέσουμε τόν ἑαυτό μας

καί τά τοῦ ἑαυτοῦ μας στόν Θεό………………… 209

Α΄

Πόσο ἀμέσως-ἀμέσως ἀλλιώτικα

θά νιώσουμε γιά ὅλα!

Μήπως ζητοῦμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ

κατά πῶς ἐμεῖς τό σκεπτόμαστε;

«Θέλω, Θεέ μου, ὅ,τι θέλεις»

Βολεμένοι χριστιανικῷ τῷ τρόπῳ

Ὅ,τι κι ἄν στοιχίσει

Β΄

Εὐχές γιά τό νέο ἔτος

 

Ὁ Κύριος μᾶς λέει: «Νά, πῶς θέλω νά ζήσετε» 222

Ὁ Χριστός τηρεῖ τόν νόμο.

Ποιός εἶσαι ἐσύ πού θέλεις νά ξεφύγεις;

Μόνο ὁ Κύριος μᾶς προσφέρει τή σωτηρία

 

«Κάψε, Θεέ μου, τίς ἁμαρτίες μου

καί φώτισε τή ζωή μου»…………………………… 228

Νά ἀφεθοῦμε στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ

 

Ἕνα κακό μεγαλύτερο ἀπό τήν ἁμαρτία…….. 231

«Ἀγάλλου…»

μέ τήν προϋπόθεση «μή κρύπτετε ἑαυτούς»

Μήπως δέν ἀφήνουμε νά φανεῖ ἡ πληγή μας;

 

Καθαρή ζωή ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ……………….. 236

Νά δοθοῦμε στόν Θεό

Ἄν ἐμπιστευθεῖς τόν ἑαυτό σου στόν Θεό,

θά ἀφήσει νά πάθεις

Στοιχίζει, διότι πρέπει νά στερηθεῖς

 

Χρειάζεται προετοιμασία…………………………… 244

Κηρύσσει μετάνοια

Μιά αἰτία πού χωλαίνουμε

Προετοιμασία πρίν προσευχηθοῦμε

Ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μέ μόνο τόν Θεό

Στοιχίζει ἡ προετοιμασία,

γι᾿ αὐτό τήν ἀποφεύγουμε

Ἀναφορά στούς πρώτους χριστιανούς

…εἴη μετά πάντων ὑμῶν………………………….. 255

Νά δώσουμε καί νά δεχτοῦμε

Δωρεάν δίδεται ἡ χάρη

στόν καθένα ὁ ὁποῖος τή θέλει

Δυστυχέστατος ὅποιος δέν ἔνιωσε

καί δέν ἔχει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ

Ὑπάρχουμε σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο,

γιά νά ἔχουμε κοινωνία μέ τόν Θεό

Ἄν ποτέ ἀρχίσει

νά δουλεύει μέσα σου ἡ χάρη τοῦ Χριστοῦ…

 

Νά βάλουμε καί νά βάζουμε σωστή ἀρχή…… 264

Πῶς βρέθηκαν ξαφνικά οἱ ἅγιοι

στήν ἀντίπερα ὄχθη;

Μοιάζει νά μήν προχωρεῖ,

ὅμως φτάνει στό τέλος

Ὁ ἐγκλωβισμός μας

Ὅποιος φιλοτιμηθεῖ, θά περάσει κρίση

Σώζεται, ὅποιος ἀνταποκρίνεται στόν Χριστό

Ποιός ἔχει καημό γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα;

Τό δεύτερο βάπτισμα

 

Ὁ μέγας ἁγιασμός…………………………………… 278

Μιά ἱστορική ἀναδρομή

Ὁ ἁγιασμός τῆς παραμονῆς

καί τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων

Μποροῦν οἱ χριστιανοί

νά κρατοῦν μέγα ἁγιασμό στό σπίτι τους;

Ἕνα ζωντανό θαῦμα

Νηστεία – μέγας ἁγιασμός

Ἡ φανέρωση ὁλοκλήρου τοῦ μυστηρίου……. 287

Ἡ ἕλξη τοῦ Θεοῦ

Μόλις ἀρχίσεις νά θαυμάζεις τόν Θεό…

Ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός

Ψάλλε καί δόξασε

μέ ὅλη σου τήν καρδιά τόν Θεό

 

Πόσα πρέπει νά μᾶς φανερωθοῦν!…………… 294

Νά θυμηθοῦμε, νά σκεφτοῦμε,

νά προσευχηθοῦμε…

Πῶς σέ θέλει ὁ Θεός, καθώς σέ εὐλόγησε;

Πόσο θά φανερωθεῖ μέσα στήν ψυχή μας

τό μυστήριο τῆς ἑορτῆς;

Εἴμαστε συνεπαρμένοι;

Πόσοι χριστιανοί αἰσθάνονται

ὅτι ἔχουν μέσα τους τόν ἀληθινό Θεό;

Νά κάνουμε ὅ,τι χρειάζεται

 

Μετάνοια τώρα, αὐτή τή στιγμή…………………. 306

Κτίζουμε τοῖχο

ἀνάμεσα στήν ψυχή μας καί στόν Κύριο

Ὁποιαδήποτε στιγμή

ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά μετανοήσει

 

Γιατί ἔχουμε πειρασμούς;…………………………. 310

Ὅσο περισσότερο ὁ Θεός προσέχει τόν πόθο μας,

τόσο πιό πολύ θά ἀφήσει νά πειραστοῦμε

Νά ἀγωνιζόμαστε τίμια

 

Ἐκκλησία καί χρόνος………………………………. 314

Φυσικά φαινόμενα

Ὁ ἄνθρωπος δημιουργία τοῦ Θεοῦ

Μήν περιφρονοῦμε τά ἔργα τοῦ Θεοῦ

Θέλουμε, δέν θέλουμε…

Ἕνας χρόνος εἶναι ὅλη ἡ αἰωνιότητα

Γιατί ἀπαγορεύεται

νά γίνουν δύο θεῖες Λειτουργίες τήν ἴδια μέρα;

Ἕνα χαρακτηριστικό

τοῦ ἀνθρώπου ὡς λογικοῦ ὄντος

Γιατί ὁ ἑορτολογικός κύκλος

παραμένει ὁ ἴδιος κάθε χρόνο;

Στή θεία Λειτουργία

ἔχουμε ὅλο τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ

Ἀρχίζουμε πάλι

Θάνατος,

ὅ,τι διαβιβρώσκει τήν ἐμπιστοσύνη στόν Θεό

Γιατί, νομίζετε, σωζόμαστε;

Δέν ἔχει καμιά θέση

ἡ μπαγιάτικη κατάσταση μέσα στόν χριστιανό

 

Μετάνοια ζητᾶ καί δίνει ὁ Κύριος……………….. 339

Τό θέμα

δέν εἶναι μόνο τί εἶναι καί τί κάνει ὁ Χριστός

Θέλω νά τό τονίσω

μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μου

Χωρίς μετάνοια δέν εἴμαστε ἀληθινοί

Ἡ προϋπόθεση γιά νά φωτιστοῦμε

Ὁ Κύριος ἀπαιτεῖ

 

«Μετανοεῖτε»………………………………………….. 348

Γνώσεις περιττές καί γνώσεις ὠφέλιμες

Ἀναφορά στό Δωδεκαήμερο

Οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο…

Αὐτό πού ἔχει μεγάλη σημασία

Νά βοηθηθοῦμε ἀπό τή ζωή τῶν ἁγίων

Ὅσοι μετενόησαν, βρῆκαν τόν Χριστό

«Οὐ γάρ ἐποιήσαμέν τι ἀγαθόν ἐπί τῆς γῆς»

Δέν μποροῦμε νά βάλουμε ἀρχή,

ἐάν δέν ἀδειάσουμε πρῶτα

Ἀρετή μας ὁ Χριστός

Προσπάθεια νά περισώσουμε τόν ἑαυτό μας

Ἡ σιγουριά ἡ ἀνθρώπινη

καί ἡ σιγουριά τοῦ Θεοῦ

 

Τό ἄλφα καί τό ὠμέγα:

ἡ ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας…………………….. 368

Ἡ Ἐκκλησία καί τά τῆς Ἐκκλησίας

δέν ἐπηρεάζονται ἀπό μᾶς

Μήν ἀποροῦμε…

Μιά βασική προϋπόθεση,

γιά νά γίνουμε κοινωνοί τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ

Αὐτό, ἀδελφοί μου, νά κάνουμε…

 

Ἐμεῖς νά περιμένουμε,

καί ὁ Θεός θά μᾶς εὐλογήσει……………………. 375

Ἀπό μιά μεριά εἶναι ὅλα πολύ ἁπλά

Αὐτό πού δέν ἔγινε μέσα στόν παράδεισο,

νά γίνει τώρα

Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό χρόνο, γιά νά ἀλλάξουμε

Ὅταν ὁ Θεός εὐδοκήσει, θά μᾶς εὐλογήσει

 

Ἀντί ἐπιλόγου

Ἡ ζωή δέν ἔχει νόημα, ὅταν δέν ἔχει ἀγάπη. 385

Ὅλοι κάτι περιμένουμε

Καταστρέφεται ὁ ἱστός τῆς κοινωνίας

Ὁ ἄνθρωπος ἔρημος

ἀπό τόν ἑαυτό του καί ἀπό τούς ἄλλους

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν λειτουργεῖ μονομερῶς

Ἔχει πολύ ἐξωτερικό χαρακτήρα

ἡ χριστιανικότητά μας

Πρέπει νά ἀνταποκριθεῖ ὁ ἄνθρωπος

Ὁ ἄνθρωπος τά τοῦ Θεοῦ δέν τά θέλει

«Θεέ μου, γιά μένα ἐσύ κυβερνᾶς, ἐσύ ξέρεις»

«Νά ᾿ναι εὐλογημένο, Θεέ μου. Ἐσύ ξέρεις»

Πιάνεις φιλία μέ τήν ἁμαρτία

Κάνω λάθος πού ἔχω παράπονο

 

Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός… Ἀκούγοντας τή φράση αὐτή νά πλησιάσουμε καλά τόν Χριστό, τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, τό ὅλο πνεῦμα τῆς σαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ, τῆς γεννήσεώς του.

Ποῦ εἶναι ἡ ἀληθινή πίστη μας στόν Χριστό καί ποῦ εἶναι ἡ ἀληθινή σχέση μας μέ τόν Χριστό, ὅταν δέν λαμβάνουμε καθόλου ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός; Δι᾿ αὐτοῦ –εἶναι τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού γίνεται ἄνθρωπος– ὁ Θεός Πατήρ δημιούργησε καί κυβερνᾶ τό σύμπαν. Καί σύμφωνα μέ τή λέξη πού χρησιμοποιεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ Χριστός ἑαυτόν ἐκένωσεν· δηλαδή, τρόπον τινά, ἄδειασε ἀπό τή θεότητά του, χωρίς νά πάψει νά εἶναι Θεός, καί ἦρθε καί ἔγινε ἕνα ἔμβρυο κατ᾿ ἀρχήν καί κυοφορήθηκε, ὅπως κάθε ἄνθρωπος –οὔτε μιά μέρα λιγότερο ἀπό τήν κανονική κυοφορία– καί γεννήθηκε. Αὐτός ὁ ὁποῖος δημιούργησε τά πάντα, καί ὅλα εἶναι δικά του, τά κανόνισε ἔτσι, ὥστε νά γεννηθεῖ ἐκεῖ στό σπήλαιο, στόν σταῦλο, ἀνάμεσα στά ζῶα. Ὅλο αὐτό τό γεγονός ἔτσι θά τό περάσουμε; (σσ. 21-22)

Νά μιμηθοῦμε τό ὅλο πνεῦμα, ὅτι ὁ Υἱός, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔρχεται στή γῆ. Καί μόνο τό ὅτι γίνεται ἄνθρωπος, τά λέει ὅλα. Ἀφήνει, τρόπον τινά, τή θεότητα, ἀλλά καί ἔτσι πολύ αἰσθητά δείχνει τήν ταπείνωσή του, καθώς γεννιέται στό χειρότερο, θά λέγαμε, μέρος πού μποροῦσε νά ὑπάρχει πάνω στή γῆ. Καί γιατί τό κάνει αὐτό; Γιατί τό κάνει; Δέν μποροῦσε ἀλλοῦ νά γεννηθεῖ; Καί βέβαια μποροῦσε. Ὅλα δικά του εἶναι. Οὔτε τό κάνει, ὅπως ἴσως θά ἔκανε κάποιος ἀπό μᾶς, γιά νά μᾶς δείξει πόσο ταπεινός εἶναι. Εἶναι ταπεινός ὁ Κύριος, ἀλλά δέν ἔχει καμία ἀνάγκη νά κάνει τόν ταπεινό ἤ νά μᾶς δείξει ὅτι εἶναι ταπεινός. Ἐκεῖνο πού θέλει νά κάνει μέ τή γέννησή του καί μέ τήν ὅλη μέχρι τέλους ζωή του εἶναι νά μᾶς πεῖ: «Ἄνθρωπέ μου, ἄν εἶσαι ἔτσι ὅπως εἶσαι στή γῆ αὐτή καί ἄν εἶσαι στήν κατάντια πού εἶσαι, καί εἶναι τόσο ἄχαρη ἡ ζωή σου, καί τελικά θά χαθεῖς αἰώνια, εἶναι διότι ἔχεις ἐπηρμένην ὀφρύν. Ὅλο τό βάσανό σου, ὅλο τό σφάλμα σου, ὅλη ἡ ἁμαρτία σου εἶναι ὅτι ὕψωσες τόν ἑαυτό σου καί δέν λές νά κατέβεις, δέν λές νά σκύψεις, δέν λές νά ταπεινωθεῖς». (σ. 24)

Νά προσπαθήσουμε τώρα νά ποῦμε ὅ,τι μᾶς φωτίσει ὁ Θεός τήν ἅγια αὐτή νύκτα, πού ἑορτάζουμε τήν περιτομή τοῦ Κυρίου καί τήν ἑορτή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ἐπίσης, μπαίνουμε στόν καινούργιο χρόνο. Τό πρῶτο πού ἐγώ αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά πῶ, τό ὁποῖο εἶναι καί πρακτικό, εἶναι ἐπίσης καί θεολογικό, ἅμα θέλετε, καί θεωρητικό, εἶναι νά ἀναθέτουμε κάθε μέρα, κάθε στιγμή τόν ἑαυτό μας καί τά τοῦ ἑαυτοῦ μας στόν Θεό, ἀλλά ἰδιαίτερα ὅμως νά τό κάνουμε ἀπόψε, αὐτή τήν ὥρα. (σ. 210) Εὐθύς μόλις πάρει κανείς αὐτή τήν ἀπόφαση, νά ξέρει πώς θά τοῦ ἔρθουν κάποια πράγματα πού δέν τά περιμένει οὔτε τά ὑποπτεύεται, καί θά πεῖ: «Ὅλα τά περίμενα, ἀλλά αὐτό ὄχι». Καί θά ἔρθουν, διότι τό δόσιμό μας στόν Θεό δέν εἶναι ἁπλῶς θέμα ἐπιθυμίας ἤ καλῆς σκέψεως οὔτε φτάνει ἁπλῶς ἡ καλή διάθεση. Ὄχι. Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου δέν πείθεται νά δοθεῖ στόν Θεό καί δέν μαθαίνει τό μάθημα πού πρέπει καί, ὅσα καλά κι ἄν λέει κανείς, δέν θά ἀνοίξει ἡ ψυχή του νά ἐμπιστευθεῖ τό εἶναι του στόν Θεό, ἐάν δέν πάθει. Θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά πάθει ὁ καθένας. Ἐκεῖνο πού μπορῶ νά πῶ εἶναι ὅτι θά ἐπιτρέψει αὐτά στά ὁποῖα δέν θά πήγαινε καθόλου τό μυαλό μας. Καί τά ἐπιτρέπει ὁ Θεός ἐν τῇ ἀγάπῃ του, τά ἐπιτρέπει ὁ Θεός, ἐπειδή ἀκούει τήν προσευχή μας, ἐπειδή δέχεται αὐτή τήν προσφορά μας, πού τοῦ προσφέρουμε δηλαδή τόν ἑαυτό μας. (σ. 238-240) Συνδυάζοντας ὅλα αὐτά, καθώς δηλαδή ἐμπιστεύεσαι τόν ἑαυτό σου στόν Θεό καί καθώς γνωρίζεις ὅτι ἔτσι ἤ ἀλλιῶς θά πάθεις –δέν γίνεται ἀλλιῶς– στέκεσαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἤρεμα, νηφάλια προσγειωμένα καί δέν κάνεις σπασμωδικές κινήσεις, δέν κλωτσᾶς ἀπό δῶ, ἀπό κεῖ, δέν θέλεις νά ξεφύγεις, καί ἡ ὅλη στάση σου, ἡ ὅλη ἀντίδρασή σου δέν εἶναι τέτοια, σάν νά εἶσαι ἐκτός ἑαυτοῦ. Ὄχι. Εἶσαι πάρα πολύ δεμένος μέ τήν ὕπαρξή σου, μέ τό παρόν, μέ τήν πραγματικότητα, καί ὄχι σάν νά εἶσαι ἐκτός πραγματικότητος, καί ζεῖς καθαρή ζωή. Κάνοντας αὐτό βλέπεις ὅτι στοιχίζει. Στοιχίζει, διότι πρέπει νά στερηθεῖς κάτι, νά χάσεις κάτι, πρέπει νά ἀποφύγεις κάτι, πρέπει νά ὑπομείνεις κάτι. (σσ. 240-241)

Κατά τή βάπτιση τοῦ Κυρίου φανερώνεται ὁ Τριαδικός Θεός. Ὁ Υἱός ὁ ὁποῖος εἶναι καί ἄνθρωπος καί μπαίνει μέσα στόν Ἰορδάνη, τό Πνεῦμα τό Ἅγιο πού ἔρχεται ἐν εἴδει περιστερᾶς, καί ἐπίσης ὁ Θεός Πατήρ, τοῦ ὁποίου ἀκούγεται ἡ φωνή πού λέει: Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα. Ἔχουμε τή φανέρωση τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλά ἔχουμε καί τή φανέρωση ὁλοκλήρου τοῦ μυστηρίου τῆς σχέσεως τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο, καί τή φανέρωση τῆς ὅλης ἐκείνης πορείας πού πρέπει νά κάνει ὁ ἄνθρωπος, γιά νά εὐαρεστήσει στόν Θεό.

Ὅλα αὐτά, ἀδελφοί μου, εἶναι τό κέντρο. Αὐτά εἶναι πού ὑπάρχουν. Καί ὅλα τά ἄλλα ὑπάρχουν, ἐφόσον εἶναι δεμένα μέ αὐτό τό μυστήριο καί ἔχουν ἀναφορά σ᾿ αὐτό τό μυστήριο. Τώρα, τίποτε δέν θά μπορούσαμε νά ποῦμε· δέν θά χρειαζόταν νά ποῦμε. Αὐτό πού χρειάζεται εἶναι νά ἀρθοῦμε σέ κάποιο ὕψος ἤ, ἄν θέλετε, νά ταπεινωθοῦμε, νά πέσουμε κάτω καί νά θαυμάσουμε τόν Θεό, νά τόν δοξάσουμε, νά τόν ὑμνήσουμε, νά χαρεῖ ἡ ψυχή μας γιά τόν Θεό, νά ξεγλιτώσουμε ἀπό αὐτή τήν ἕλξη πρός τόν ἑαυτό μας. Τί ὡραῖα θά ἦταν ἡ σημερινή ἡμέρα, ἡ σημερινή γιορτή, ὅλα αὐτά πού ἀκοῦμε καί γίνονται σήμερα νά συντελέσουν, ὥστε ἡ ἕλξη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἡ ἕλξη τοῦ Θεοῦ πού φανερώνεται καί πού λέει αὐτά πού λέει, νά εἶναι πολύ-πολύ ἰσχυρότερη ἀπό τήν ἕλξη τήν ἐγωκεντρική, πού ἔχουμε, ἀπό τήν ἕλξη τῆς φιλαυτίας. Καί αὐτή ἡ ἕλξη τοῦ Θεοῦ νά μᾶς βγάλει ἀπό αὐτόν τόν κλοιό, ἀπό αὐτή τήν ἀτμόσφαιρα, ἀπό αὐτή τήν ἕλξη πρός τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας, πού μᾶς σκοτώνει. Νά μᾶς βγάλει καί νά ἔχουμε αὐτή τήν ἀνάταση, αὐτό τό ἀνέβασμα δηλαδή πρός τόν Θεό. (σ. 287-288)

Ἡ μετάνοια εἶναι χάρη Θεοῦ. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι πού μαλακώνει τήν καρδιά, πού φέρνει τόν κλαυθμό, πού φέρνει αὐτή τή μετάνοια, τό πένθος. Πένθος, πού ἀπό μιά πλευρά εἶναι ἀπαρηγόρητο. Δέν μπορεῖ τίποτε τόν ἄνθρωπο νά τόν παρηγορήσει. Τό μόνο πού τόν παρηγορεῖ εἶναι ὅτι θέλει ἀκόμη πιό πολύ νά πενθήσει, θέλει ἀκόμη πιό πολύ νά μετανοήσει καί ἐλπίζει στόν ἀγαθό Θεό. Ὅλα τά ἄλλα, πού τάχα θά τόν παρηγορήσουν, ξέρει ὅτι παρεμβάλλονται, γιά νά τόν ἐμποδίσουν νά μετανοήσει καί νά πενθήσει. Αὐτό, ἐπαναλαμβάνω, τό κάνει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία θέλει νά τό κάνει στόν κάθε ἄνθρωπο. Μήν πεῖ κανένας μας ὅτι αὐτό εἶναι γιά τούς λίγους. Δέν εἶναι. Αὐτό εἶναι γιά ὅλους. Δέν ὑπάρχει κανείς πού ἐξαιρεῖται. Δέν ὑπάρχει κανείς πού σώζεται χωρίς μετάνοια καί ἑπομένως δέν ὑπάρχει κανείς πού δέν χρειάζεται νά μετανοήσει καί δέν ὑπάρχει κανείς ὁ ὁποῖος νά μήν εἶναι κατάλληλος, γιά νά πάρει τή χάρη τοῦ Θεοῦ πού θά τοῦ δώσει μετάνοια. Γιά ὅλους μας εἶναι ἡ μετάνοια αὐτή, ἀλλά εἴμαστε ἕτοιμοι νά τή δεχθοῦμε; (σ. 37)

Ἀδελφοί μου, πρέπει νά σᾶς ποῦμε καί νά σᾶς τονίσουμε ὅτι ζωή μόνο ὁ Χριστός δίνει καί δίνει περισσόν ζωῆς. Ὁπότε, λύνεται τό πρόβλημα αὐτό καί δέν ὑπάρχει πλέον θέμα: Θά πεθάνεις, δέν θά πεθάνεις; Δέν ὑπάρχει τέτοιο θέμα. Ζεῖς. Ἅμα βρεῖς τόν Χριστό, ἅμα ἔρθει ὁ Χριστός στήν ψυχή σου, ζεῖς πιά, καί δέν μπορεῖ νά σοῦ πάρει κανείς αὐτή τή ζωή. Καί νιώθεις ὄντως νά ἔχεις περίσσεια ζωῆς, πλησμονή ζωῆς, παραπάνω ἀπό ὅση μπορεῖς νά βαστάξεις. Ἡ ζωή αὐτή εἶναι ζωή τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀληθινή ζωή, εἶναι ζωή πού τίποτε δέν μπορεῖ νά τήν ἐπισκιάσει. Ἡ εὐτυχία εἶναι ἀληθινή, πραγματική, γνήσια, ἀτέλειωτη, ἀπέραντη, αἰώνια.

Ἄν λοιπόν θέλουμε νά ζήσουμε, τόν Χριστό νά βάλουμε στήν καρδιά μας διά τῆς πίστεως, τῆς προσευχῆς, τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν του, διά τῆς μετανοίας, τῆς ταπεινοφροσύνης, ἀλλά καί μέ τό νά κοινωνοῦμε τοῦ Σώματός του καί τοῦ Αἵματός του. Καί ἄν θέλουμε χαρά καί εὐτυχία ἀληθινή, γνήσια, πάλι ὁ Χριστός εἶναι πού θά μᾶς τά δώσει.

Ὅποιος θέλει, πιστεύει. Ὅποιος δέν θέλει, ἄς τυραννιέται καί ἄς ψάχνει νά βρεῖ ζωή ἀληθινή, νά βρεῖ ἀληθινή χαρά καί εὐτυχία. Ἀξίζει δηλαδή νά ποῦμε ἐδῶ: Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω καί ἀξίζει μέ αὐτή τήν ἔννοια νά ποῦμε, ἀδελφοί μου: «Χρόνια πολλά καί καλή χρονιά». (σσ. 129)