ΒΙΒΛΙΟ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Βιβλιόδετος Τόμος | Σελίδες 72 | Διάσταση 11,5χ21 | 2018
Γαμος
A+
A
A-

41. Γάμος – Τό μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ

Γάμος – Τό μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ

π. Συμεών Κραγιόπουλος

Μέσα στόν γάμο οἱ σύζυγοι καλοῦνται νά προχωρήσουν πρός τήν πνευματική καί ψυχική ταύτιση καί νά φτάσουν στήν ἑνότητα ἐν Χριστῷ ζώντας τόν γάμο ὡς μέγα μυστήριο καί ὁδό σωτηρίας. (2018)

Κεντρική διάθεση:  Ἐκδόσεις «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας»

https://toperivoli.gr/product/γάμος-το-μεγάλο-δώρο-του-θεού/

Περιεχόμενα

 

Ἡ ἑνότητα μέσα στόν γάμο

 

Πορεία πρός τήν πνευματική

καί ψυχική ταύτιση…………………………………… 7

«Ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς»………… 7

«Τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν,

ἐγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν

καί εἰς τήν ἐκκλησίαν»……………………………… 8

Στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ

ἑνώνεται ὁ Θεός μέ τόν ἄνθρωπο…………. 11

Ὁ Χριστός: Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας

καί καθεμιᾶς ψυχῆς ……………………………….. 14

Καθόλου ὑποδεέστερη ἡ γυναίκα………….. 18

Κάτι λείπει ἀπό τόν ἄνδρα.

Ἀπό κάπου λείπει ἡ γυναίκα………………….. 22

Ὅταν ἡ σχέση δύο προσώπων

ξεκινᾶ ἀπό ἀδυναμία…………………………….. 23

Μέσα στήν Ἐκκλησία

θά μᾶς βοηθήσει κάποιος……………………… 27

Ἄν εἶσαι ὅπως σέ ἔφτιαξε ὁ Θεός…………… 29

Μέσα στόν γάμο οἱ ἄνθρωποι

γίνονται πρόσωπα ………………………………….. 31

Μέσα στόν μύλο τῆς οἰκογενείας…………… 33

«Νά δεῖτε τό ὅλο θέμα

μέσα στήν οἰκονομία τοῦ Θεοῦ»…………….. 35

Στόν γάμο νά ὑπάρχει

πνευματική καί ψυχική ἕνωση……………….. 37

Νά ζοῦν σάν νά ἔχουν ἕνα θέλημα……….. 39

 

Ὁ γάμος μυστήριο μέγα

καί ὁδός σωτηρίας………………………………….. 43

Κοινωνία ψυχῶν ἐν τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ… 43

Ἡ ἀγάπη γκρεμίζει τό ὀχυρό τοῦ ἐγώ……. 45

Πόσοι ζοῦν τόν γάμο

ὡς δρόμο σωτηρίας;………………………………… 48

Τά ἀνδρόγυνα

πρέπει νά ἔχουν μιά ἀπόσταση……………… 51

Σάν νά μή βλέπει κανείς

τά ἐλαττώματα τοῦ ἄλλου……………………… 55

Νά κινεῖσαι ὡς ἄνθρωπος πού θέλει

νά εὐαρεστήσει στόν Θεό……………………….. 57

Ὁ γάμος: σύγκραση ψυχῶν·

εἶναι κάτι πολύ ἱερό……………………………….. 60

Κάποια μικροπράγματα

ἀναζωπυρώνουν τήν ἀγάπη…………………… 65

 

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο

Δέν ξέρω ἄν ὑπάρχουν τέτοιοι γάμοι σήμερα, πού τό ἀνδρόγυνο νά ζεῖ τόν γάμο ὡς μυστήριο. Τί θά πεῖ αὐτό; Ὅτι τόν εὐλόγησε ὁ Θεός τόν γάμο, ὅτι εἶναι ἐκεῖ παρών ὁ Θεός. Καί δέν εὐλόγησε τόν γάμο ἁπλῶς γιά νά μποῦν σέ ἕνα σπίτι μαζί, ἁπλῶς γιά νά ἔχουν παιδιά, νά κάνουν δουλειές κτλ. Τόν εὐλόγησε, διότι ὁ ἀπώτερος σκοπός εἶναι ἡ σωτηρία. Ἑπομένως, συνεχῶς εἶναι ὁ Θεός ἐκεῖ καί συνεχῶς εὐλογεῖ ὁ Θεός. Ἐάν λοιπόν ὄχι ἁπλῶς ἀπό τήν ἀνθρώπινη πλευρά ἀλλά καί ἀπό τή θεία πλευρά μυηθοῦν στό μυστήριο τοῦ γάμου καί ἔχουν κοινωνία οἱ ψυχές ἐν μυστηρίῳ, ἐν τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ –δέν εἶναι ἁπλῶς ὅτι ἀνθρωπίνως στηρίζεται ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ὡς ἄνθρωποι ἄς ποῦμε δέν ἔχουν μυστικά κτλ.– ἐγώ θά τολμοῦσα νά πῶ ὅτι τουλάχιστον μέσα στόν γάμο εἶναι τέτοια ἡ κοινωνία, πρέπει νά εἶναι τέτοια ἡ κοινωνία, πού νά τούς κάνει νά ἔχουν κοινωνία μέ τόν Θεό ἀληθινή, ἀληθινή κοινωνία. Μυστήριο μέγα.

Καί πιστεύω ὅτι, ἐπειδή ἀκριβῶς ὁ ἄνθρωπος εἶναι πεπτωκώς, ὁ Θεός οἰκονόμησε νά ὑπάρχει ὁ γάμος καί εὐλόγησε τόν γάμο, γιά νά συντελεῖται αὐτό τό μυστήριο. Διότι τί θά καταλάβουν ἄν ζήσουν καλά ἀνθρωπίνως πενήντα χρόνια, ἑξήντα χρόνια –πόσα θά ζήσουν– καί τέλειωσε ἡ ζωή; Σκοπός εἶναι νά ζήσουν στήν αἰωνιότητα, καί περνώντας μέσα ἀπό τό μυστήριο νά γίνουν οἱ ψυχές ὅπως πρέπει νά γίνουν.

———–

Ἄραγε πόσοι μπαίνουν στόν γάμο ἤ πόσοι ζοῦν τόν γάμο, ὅ,τι καί νά ἔρθει ὥς τό τέλος, ὡς δρόμο σωτηρίας; Ἐγώ δέν τό ἀντιλήφθηκα αὐτό τό πράγμα. Πολλά ἄλλα πράγματα ζοῦν μέσα στόν γάμο ἀλλά ὄχι αὐτό, ὅτι εἶναι δρόμος σωτηρίας, καί αὐτή νά εἶναι ἡ χαρά τους. Καί ἀπό δῶ νά πηγάζει καί ἡ εὐγνωμοσύνη: «Σέ εὐχαριστοῦμε, Θεέ μου, πού μᾶς ἔδωσες αὐτόν τόν δρόμο σωτηρίας. Ἐμεῖς, Θεέ μου, δέν θά σωζόμασταν, ἄν δέν μᾶς ἔδινες αὐτόν τόν δρόμο σωτηρίας». Ὅπως ὕστερα ὑπάρχουν τά ἐπί μέρους: «Σέ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, πού μοῦ ἔδωσες τέτοιον σύντροφο, διότι, ἄν δέν ἦταν λίγο ζόρικος ὁ σύντροφος, θά ἔπαιρναν ἀέρα τά μυαλά μου». Σέ ὅλα μπορεῖ νά βρεῖ κανείς τή λεπτή ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή, δέν σημαίνει ὅτι, ἐπειδή εἶναι μυστήριο ὁ γάμος, ὁπωσδήποτε ὅλα κυλοῦν ὄμορφα καί καλά. Ὄχι. Νά τό ζεῖ κανείς ὡς μυστήριο μέσα στά πλαίσια τῆς ὅποιας πραγματικότητος. Ὅπως γενικότερα‑γενικότερα εἴμαστε στή ζωή αὐτή γιά νά σωθοῦμε, καί μᾶς σώζει ὁ Κύριος, ἄσχετα ἄν γίνει πόλεμος, ἄσχετα ἄν ἔρθει πείνα, ἄσχετα ἄν ἔρθουν οἱ κλέφτες καί μᾶς κλέψουν, ἄσχετα ἄν κινδυνέψουμε, ἄσχετα ἄν πήγαμε στό νοσοκομεῖο. Εἶναι ὅλα σωτηρία, καί πρέπει ἔτσι ὅλα νά τά ἀντιμετωπίσει κανείς.

Τό ἴδιο καί μέσα στόν γάμο, ὅ,τι κι ἄν μᾶς συμβαίνει, ἔτσι νά τό ἀντιμετωπίσει κανείς. Ποῦ ὑπάρχουν ἔπειτα περιθώρια νά στενοχωρηθεῖ κανείς, ὅταν, τό καταλαβαίνει δέν τό καταλαβαίνει, τό ζεῖ ἔτσι μέσα του: «Θεέ μου, γιά νά ἐπιτρέπεις ἐσύ νά γίνεται αὐτό, σημαίνει ὅτι μοῦ χρειάζεται· ὅτι χωρίς αὐτό ἐγώ δέν θά σωζόμουν»;

———–

Ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ κινεῖται μέσα στήν πραγματικότητα –δέν ἐκλέγει τήν ἄλφα ἀλλά τή βῆτα, φυσικά μέ βάση κάποια δεδομένα· εἶναι ἀναπόφευκτο αὐτό– ἀλλά ὅμως κινεῖται ὡς ἅγιος τοῦ Θεοῦ, ὡς ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὡς ἄνθρωπος πού θέλει νά εὐαρεστήσει στόν Θεό, καί ἑπομένως δέν θά πνιγεῖ μέσα σ᾿ αὐτό, ὅτι «ἐγώ διάλεξα τήν καλύτερη», καί μετά νά πέσει ἀπό τά σύννεφα, ὅταν δεῖ ὅτι ἡ γυναίκα του δέν εἶναι ἡ καλύτερη. Δέν ξέρω ἄν γίνομαι λίγο ἀντιληπτός. Καί αὐτό, τό ὅτι θά συμβεῖ νά ἔχει κάποια κουσούρια ἡ γυναίκα του, εἶναι καί αὐτό μέσα στό ὅλο σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία του, καί δέν ἔχει πρόβλημα, διότι ἡ διάθεσή του καί τό κίνητρό του εἶναι νά εὐαρεστήσει στόν Θεό, νά ζήσει κατά Θεόν· ὁ γάμος εἶναι δρόμος σωτηρίας, δέν εἶναι ἄν ἔχει γιά σύζυγο τόν καλύτερο ἄνθρωπο ἤ τόν μή καλύτερο, ἄν ἔχει τόν ἄνθρωπο μέ τά προσόντα ἤ τόν χωρίς προσόντα. Καί ἐδῶ εἶναι ὅτι σιγά-σιγά ναί μέν ἐξωτερικά ἀρχίζει ἡ ἀγάπη, ἀρχίζει ἡ κοινωνία αὐτή, ἡ ἐκλογή, ἡ ἐπιλογή, ὅπως τό λένε, ἀλλά σιγά-σιγά ὅμως, ὅταν ὑπάρχει αὐτή ἡ διάθεση, ἀνακαλύπτει κανείς αὐτό τό ἰδιαίτερο πού τό ἔκανε ὁ Θεός ἔτσι. Ἐσεῖς τά ξέρετε καλύτερα αὐτά τά πράγματα. Δηλαδή δέν εἶναι ἕνας συνεταιρισμός ὁ γάμος, δέν εἶναι ἁπλῶς μιά φιλία, δέν εἶναι ἁπλῶς δύο ἄνθρωποι πού μποροῦν νά συνεργαστοῦν καί νά συνεννοηθοῦν, ἀλλά εἶναι ἕνα μυστήριο τό ὅλο θέμα, γι᾿ αὐτό καί τελεῖται τό μυστήριο τοῦ γάμου. Καί αὐτή καθ᾿ ἑαυτήν ἡ λειτουργία τοῦ γάμου εἶναι ἕνα μυστήριο, ὁπότε ἐκεῖ ἀνακαλύπτει κανείς τήν ψυχή τοῦ ἄλλου.

———–

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι χωρίς ἐξαίρεση ἔχουν κάτι τό ἰδιαίτερο· καί νομίζω κυρίως στόν γάμο, αὐτό τό κάτι ἄλλο πού ἔχει ὁ καθένας ἀπό τούς δυό τους ἄν ἀνακαλύψουν, ἔχουμε σωστό γάμο. Διότι βαθύτερα ἡ κάθε ψυχή ἔχει κάτι πολύτιμο· εἶναι κάτι πολύτιμο, ἄν θέλετε, καί κάτι τό μοναδικό. Καί φαίνεται ὅτι στόν γάμο ἀποκαλύπτεται στή μιά ψυχή αὐτό τό μοναδικό πού ἔχει ἡ ἄλλη ψυχή. Ἴσως σέ καμιά ἄλλη περίπτωση δέν ἀποκαλύπτεται αὐτό τό μοναδικό στόν βαθμό πού ἀποκαλύπτεται στόν γάμο.